حیات مطبوعات در خطر است

در عصر ارتباطات چه بخواهیم و چه نخواهیم مطبوعات نوشتاری در حال کوچ کردن و قرار گرفتن در آرشیو تاریخ خواهند بود اما می‌توان با درایت و تخصص که متاسفانه این نکته در سالهای اخیر با مدیریت دادن غلط به برخی مسئولان که جسارت نباشد حرمت قلم و نوشتن را نمیدانند داده شد و همچنین در کنار آن مدیریت های بی تخصص در راس تصمیم گیری قرار گرفته اند چه انتظاری دارید که مطبوعات در مسیر واقعی به رسالت خود بپردازند.

 

حال خود ما هم وقتی رسالت نوشتن را با مسائل سیاسی گره بزنیم و به جای تدبیر درست برای ادامه مسیر با مسائل حاشیه‌ای از مسیر منحرف می شویم. حال اگر مواردی مثل یارانه ها و حمایت های اندک هم نباشد نباید سوال کرد چرا این فرایند شکل گرفته است باید برگردیم به رسالت خود که نمی توانیم حیات مطبوعات را زنده نگه داریم اگر امروزه یارانه و کاغذ یا موارد دیگر را که پیگیر هستیم چه زمانی واریز میشود که طبق قانون حق صاحبان عرصه مطبوعات واقعی است و باید گرفت اگر این بازی ها را بر ما روا می دارند چون که حرفی برای گفتن با قلم خود نداریم پس نباید همدیگر را متهم کنیم. به جای متهم کردن خود عاقلانه برای ادامه مسیر با فرهنگ سازی در جامعه ای که با نبود عرضه محتوای خوب و سازنده که باعث دور شدن مخاطب شده دوباره زمینه آشتی مخاطبان با نشریات نوشتاری را فراهم کنیم.

 

در این شرایط بحرانی فضای مطبوعاتی و نیازها و مواد اولیه و مشکلات دیگر که کار را بر رسانه‌ها بسیار دشوار کرده هم باز برخی مسئولین ارشد هیچ اشاره‌ای به مسئولیت حل این مشکلات نداشته و ندارند و طبق معمول فقط حکم و دستور به مطبوعات صادر می‌کنند که: «نقش رسانه‌ها بسیار حیاتی است و باید...» و بنظر می‌رسد خود را به غفلت می‌زنند که حیات خود مطبوعات در خطر است و بسیاری عطای کار را به لقایش می‌بخشند و خداحافظی می‌کنند.همه میدانیم که چنین قول ها و طرح هایی هیچ وقت در جامعه ما به ثمر نمی نشیند و تحقق نمی یابد.

 

در نگاهی دیگر مدیران روابط عمومی و سفارش دهندگان آگهی در این شرایط مطبوعات را درک نمی کنند. مطبوعات را برای گذر از این شرایط ناخواسته، یاری نمی کنند. مطالبات را زود پرداخت نمی کنند. پرداخت وجوه آگهی بر اساس تعرفه نه کمک است و نه صدقه و نه اعانه بلکه وظیفه قانونی و اداری ست. شما علاوه بر شان اداری با رسانه ها نیز پیوستگی دارید. در این شرایط زیاد چک و چانه نباید زد و اشکالی ندارد چند وقتی هم به نفع مطبوعات معادله را چرب کرد تا بر جا بمانند. روابط عمومی ادارات نباید دریافت نشریه را مجانی بخواهند. این کار زرنگی نیست. جفاست به حوزه فرهنگی. وجه نشریات را با فراغ بال پرداخت کنید.

 

مردم هم بدانند اگر خواستار فساد زدایی و روشنگری و مطالبه گری حقوق خود هستند مطبوعات ابزار آن است. پس سهم خود را در این نهضت پرداخت کنند که عبارت است از خرید نشریات از روی کیوسک. اگر جامعه را با فرهنگ می خواهیم نباید مطبوعات مان بمیرند یا نیمه نفس شوند.