دم عصری برفتم سوی ساحل

من ازشهرخودم کی میکنم دل

فراری بچه ی استان فارسه

جوانانش غیوروخوش لباسه

که آنجاسرزمین انبیایه

عبادتگاه مردان خدایه

که نام لاردارالمومنینه

هوایش پاک وصبحش دلنشینه

***

عزیزم ایرانی عشقش تفنگه

جوانانش غیورومردجنگه

دمی که روبرومیشه به دشمن

صدای غرشش همچون پلنگه

سپاه وارتشش چون نره

ببین دشمن برچنگش اسیره

برودشمن نمیتونی بجنگی

سلاح موشکی اش بی نظیره