دبیرستان دخترانه

یکی از دبیرستان های معروف شهر ما، دبیرستان دخترانه شمس تبریزیاست.

داشتم می گفتم بدون شک شمس تبریزی آدم مطمئن و درست و حسابی بوده که اسمشو گذاشتن رو دبیرستان دخترانه! بی خود نیست که حضرت مولانا شیفته مرام و معرفت شمس می شه...

عیال گفت:معلومه که آدم مطمئنیه ضمن این که مسئولان آموزش و پرورش هم اون قدر آدم شناس هستن وگرنه زبونم لال اگه نام دیگری مثلا ایرج میرزا و یا خاکشیررو واسه یه دبیرستان دخترونه انتخاب می کردن! اون وقت می دونی چی می شد...؟ من یکی که عمرا دخترمو تو این دبیرستان ثبت نام نمی کردم!

 

***

 

خانه ی ما و خانه ها ی...

در خانه ی ما بر خلاف خانه های فامیل و همشهریانم که همیشه صحبت از پول و سرقفلی مغازه و اجاره و خرید و فروش و نرخ طلا و تفریح و...است، بیشتر بحث شعر و رمان و داستان و طنز و اجاره و خرید و نرخ طلا و گرفتاری و کوفت و زهرمار است!

و اگر می بینید در برخی موارد مثل اجاره ، خرید ، نرخ طلا و...هم در خانه ی ما و هم در منازل فامیل بحث می شود، تومنی هفت صنار توفیر دارد.

 

مثلا آن ها صحبت از اجاره دادن مغازه ها و املاکشان می کنند، اما ما در خصوص پرداخت اجاره به صاحب خانه حرف می زنیم. اگر ما صحبت از خرید می کنیم، منظور خریدِ کیف و کفش و مایحناج زندگی است...اما خرید آن ها یعنی خریدِ ویلا در شمال، خرید کارخانه، خرید ماشین های آخرین مدل، خرید مغازه در بازار و...

اگر ما حرف از نرخ طلا می زنیم ، بی شک بحث خرید نیست بلکه آگاهی از قیمت طلاست تا النگوهای عیال را بابت بدهی قسط و...به فروش برسانیم، اما آن ها نرخ طلا را قطعا برای خرید می پرسند...

 

البته ما که حسود نیستیم و دعا می کنیم روز به روز به ثروت شان افزوده شود، اما یاد این شعر قدیمی ام افتادم:

 پس از دو دهه شعر و شاعری/ پسرم می گوید:/ کاش پدر بقالی داشت و شب ها به جای شعر/ لواشک و بستنی می خوردیم/ همسرم می گوید:/ کاش طلا فروشی داشت.../  مادرم می گوید:/ کاش یک جو غیرت داشت/و موهایش را دُم اسبی نمی بست/

 اما بی آن که خود خبر داشته باشند/ در این شعر همگی شاعر شده اند!