چَش مَ قبلهَ که از پشتِ کوه سیاه
ابری غُرِشتی ببینِم ، بَرونِ روز و شَو بیا
از کوه اَرو اُونی آو ، چِشمَیا بُبو آباد
کوگُ و تیو اَ کوه ؛ کَلکُلاتی اَ صَحرو بیا
از کاسَه دار ، سَیدِنی و دیسَه و بُگال و پَدِز
از اوبَریکُو و دشت اّناغ ، اَ بَروَند ، آو بیا
از نو خُورَئُو ، پابِجی ،لِمَخُو ، گُلِ گَووَرُو
آوشَن و مِل ، کُنار و اِنگِزَه از کوه شَو بیا
مَردُم وَ دلخَشی بَر اَ صَحرو و کوه بُکُنِن
جّو و گَنُم اَ خُشَه اُونی و فصل دِرو بیا
بِرکَه ی آغا پُر بُبو ، الهی وَصَد دل خَش
سَقّا وَ پیپ و کَندَرُ و کوزه و سَکرَو بیا
بَی تا دُعا بُکُنَم وَدلِ صاف ، دَسّ اّ آسَمون بُبُرَم
مثلِ قَدیم ، بِرکَه و بیغ و بَرونِ رَو وَ رَو بیا ...