از آن جایی که این روزها هر خانواده ی ایرانی دوست دارد یک طنزپرداز را به هر طریقی که شده به جامعه تحویل دهد و از طرفی حتی مسئولان رده بالای مملکت نیز گاهی حرف هاییمی زنند که آدم روده بر می شود از خنده! و این نشان از علاقمندی همه ی آحاد و اقشار به طنز و فکاهه است،در این مقاله به صورت مفید و مختصر به نکاتی حیاتی در این خصوص اشاره خواهیم کرد. توجه داشته باشید که برای طنزپرداز شدن نیازی به مطالعه و تحقیق و این گونه سوسول بازی ها! نیست. و آن قضیه دود چراغ خوردن و زانوی ادب نزد استاد به زمین زدن و تلمذ...هم که دیگر سال هاست تاریخ مصرفش گذشته است. همین که شما در منزل چیزی می گویید و والده ی عزیزتان و دور و بری ها قاه قاه می خندند ، کافی است! چرا که این امر نشان می دهد شما یک طنزپرداز مادرزاد و برجسته هستید...
در ادامه نیز کم کم به سن بلوغ که رسیدید، برای شاعر ِ طنزپرداز شدن فقط یک عدد قلیان فول اتوماتیک! مجهز به شیلنگ و تنباکوی دوسیب نیاز است.
البته پرواضح است که شاعران ِ جدی سرایی که دوست دارند لقب پرطمطراق طنزپردازی را یدک بکشند، در اولویت طنزپرداز شدن هستند.
در این شیوه تعدادی شاعر ِ بیکار جدی سرا همراه با قلیان در مکانی مثلا کنار ساحل یا در هتل و یا پارک و هرجایی که دوست دارند، جمع می شوند که یکی از این بزرگواران پس از چند فقره پُک زدن به قلیان! نگاهی به آسمان و درخت های اطرف(اگر درختی مانده باشد!) می اندازد و به صورت غریزی پیشنهاد بداهه را می دهد. در این روش برای محکم کاری زبانم لال سیگار، بنگ و تریاک هم پیشنهاد داده می شود!
ولی از آن جایی که تجربه ثابت کرده است قبیله ی شاعران مقداری تنبل تشریف دارند ، راحت ترین کار این است و یا آن است! (فرقی نمی کند) که هر یک از شاعران قلیان به دست! در منازل خود بمانند و این زحمت را به دوش ِ گوشی های همراه خود بیندازند.
سپس با همفکری یکدیگر پس از راه اندازی گروهی در تلگرام و یا واتس آپ ، در جا اقدام به برگزاری مراسم بداهه ی به اصطلاح طنز کنند. در بداهه نیز که استحضار دارید نیازی به زور زدن نیست! کافی است شما فقط با یک مصراع در بداهه ی گروهی شرکت کنید و در نتیجه طنزپرداز شوید. چون کسی نمی داند چند بیت از شماست و چندبیت از فلانی و...
در پایان هم ابیات سر هم بندی شده را در قالب غزل یا مثنوی و...به دوستان تان در گروه های زیادی ارسال می کنید تا نه تنها هموطنان، بلکه تمامی پارسی زبانان جهان به طنزپرداز بودن شما اذعان کنند.
و اما روش بعدی ِ طنزپرداز شدن، سرقت است. در این شیوه که از روش قبلی آسان تر است ، کافی است شما اراده کنید و شعر طنز دیگران را در فضای مجازی به نام خودتان بزنید و به گروه ها ارسال کنید. توجه داشته باشید که در این شیوه اول باید نام شاعر اصلی اثر را پاک کنید ، بعد نام مبارک خودتان را ذیل آن بنویسید! چرا که برخی مواقع مشاهده می شود شعری با نام دوشاعر یکی در بالا و دیگری در پایین اثر ارسال شده است! در این روش که با نام با مسمای امروزی ِ (کی به کیه بابا!) معروف و رایج است! وجدان، معرفت، رعایت قانون کپی رایت و... یعنی کشک!
در شیوه ی بعدی که به عرض تان خواهم رساند و البته کمی از روش قبلی مشکل تر است، شما باید سر ِ سوزن ذوقی داشته باشید.
پس از این که مشخص شد اندکی ذوق و قریحه ی شاعری دارید و خودتان را باور کردید، در فضای مجازی بگردید و ردیف های جدید و ابتکاری شاعران طنزسرا را بردارید و به نام خودتان مصادره کنید. اگر دوست ناشری هم در مرکز آشنا داشتید بلافاصله بدهید تا کتاب تان را منتشر کند ، آن وقت همه فکرمی کنند شما زودتر از نفر اولی از این ردیف بکر استفاده کرده اید!
مدتی که گذشت و متوجه شدید خبری نیست، اقدام به سرقت سوژه های طنزپردازان کنید! یعنی قالب و حتی ردیف و قافیه به انتخاب خودتان باشد (که واقعا کار دشواری است!) اما سوژه از دیگران.
و در پایان پس از طی مراحلی که عرض شد، در فضای مجازی و حقیقی در به در به دنبال پیدا کردن فراخوان جشنواره های طنز باشید. جشنواره های موضوعی هم که تا دل تان بخواهد در سراسر کشور فله ای برگزار می شود. بلافاصله و بدون فوت وقت اشعار طنز خود را با همان شیوه هایی که گفتیم بسرایید و در جشنواره شرکت کنید. اگر داوران عزیز آشنا بودند که دیگر نان تان در روغن است! شما قطعا برنده خواهید شد و برنده شدن شما در یک جشنواره طنز همانا و مطرح شدن شما همان!
دیدید طنزپرداز شدن چقدر آسان است؟!
الان دیگر شما به سلامتی یک پا استاد هستید و می توانید تعدادی شاگرد داشته باشید. این شاگردها را در دکان و یا کارگاهی جمع کنید و به آنان شیوه ی طنزپرداز شدن را آموزش دهید و تا حدودی مشکل بیکاری که معضل اصلی جوانان مملکت است را حل کنید.شما با این کارتان دست به اشتغال زایی زده اید اما خودتان خبر ندارید!