وحید حاج سعیدی: هنر نقاشی دارای یک پیشینه تاریخی با قدمت بسیار است و به نوعی شاید بتوان آن را اولین هنر دست بشر نامید. تاریخچه نقاشی و ابزارهای به کار برده شده برای خلق آن به دوره انسان‌های ما قبل تاریخ باز می‌گردد. دلایل فراوانی در ماندگاری و جذابیت نقاشی متصور است که اولین آن رامی توان، همه فهم بودن یا به عبارتی زبان مشترک بودن آن دانست. تاریخچه نقاشی نشان دهنده یک پیوستگی بین همه اقوام، اگرچه شکسته شده در عهد عتیق است. در میان فرهنگ‌ها و پراکندگی قاره ها، نقاشی رامی توان اسب راهواری قلمداد کرد که با شتاب به سوی آینده در حرکت است و هیچگاه از تک و تا نیفتاده و نمی افتد. نقاشی روی سنگ و چوب، نقاشی با ذغال و دوده، نقاشی با رنگ، نقاشی با مداد و آبرنگ، نقاشی با نقطه، نقاشی با افشانه، نقاشی با کامپیوتر، نقاشی با...، همگی حاکی از این مطلب هستند که نقاشی هنری است که هیچگاه کهنه نمی شود و زبان مشترک همه اقوام و فرهنگ های قدیم و جدید است و علوم جدید تنها به مدد این هنرآمده اند تا ماندگاری و جذابیت این هنر اصیل را صد چندان کنند.
نقاشی در ایران
تاریخ هنر نقاشی در ایران به زمان غارنشینی برمی گردد. در غارهای استان لرستان تصاویر نقاشی شده از حیوانات و تصاویر کشف شده است. نقاشی های کشف شده در مناطق تپه سیلک و لرستان بر روی ظروف سفالی، ثابتمی کند که هنرمندان این مناطق با هنر نقاشی آشنایی داشته اند. همچنین نقاشی هایی از دوران اشکانیان، نقاشی های معدودی بر روی دیوار، که بیشتر آنها از قسمت های شمالی رودخانه فرات بدست آمده، کشف شده است.
زیبایی و مهارت خارق العاده نقاشان ایرانی واقعاً خارج از توصیف است و نقاشان فراوانی در ایران به هنر نمایی پرداخته اند که کمال الملک را شاید بتوان مشهور ترین نقاش ایرانی دانست. در عصر حاضر نیز نقاشان و هنرمندان زیادی در کشور به هنر نمایی پرداختند که آثار آنها برای تمام اعصار، مانا و جاودان خواهند ماند.
هنر نقاشی هم از دیر باز به عنوان یک هنر سنتی و حتی آئینی طرفداران و علاقه مندانپر شماری داشته و دارد. هانیه سادات حسینی مدیر آموزشگاه نقاشی برگ یکی از این نقاشان و مجسمه سازان با ذوق است که سال ها در این عرصه به فعالیت مشغول است و تا کنون عناوین زیادی را نیز کسب نموده و به منظور آشنایی بیشتر با هنر نقاشی و جایگاه نقاشی با او به گفت و گو نشستیم. او که نقاشی را از سنین کودکی آغاز کرده است، نقاشی را تجسم خاطره و تخیل روی بوم سفید خاطراتمی داند.
از چه سنی نقاشی را آغاز کردید؟
من از دوران کودکی به هنر نقاشی علاقه مند بودم و به سبب علاقه به طبیعت و کوه و جنگل و بهره مندی از مواهب طبیعی، همواره سعی می کردم این مناظر را به تصویر بکشم. در واقع شاید زندگی با طبیعت را بتوان اولین انگیزه و مشوق من در این عرصه دانست. هر چند از کودکی به نقاشی علاقه مند بودم ولی از سن 15 سالگی نقاشی را به صورت حرفه ای نزد اساتیدی چون ایمان ملکی و مهدی عبدالحسینی دنبال کردم.
تحصیلات آکادمیک در زمینه نقاشی دارید؟
بنده در سال ٨٩ موفق شدم از دانشگاه دکتر شریعتی تهران مدرک گرافیک دریافت نمایم. سپس در دوره های متعدد نقاشی ومجسمه سازی شرکت کردم و مدارک مبتدی تاحرفه ای این رشته را دریافت کردم.
چه سالی اقدام به تاسیس آموزشگاه نمودید؟
بنده در حدود شش سال سابقه تدریس در آموزشگاه هنرهاي تجسمي رميصا(نقاشي، مجسمه، سفال، حجم) در تهران دارم و سه سال است که آموزشگاه برگ را تاسیس کرده ام و در حال انتقال تجارب به هنر جویان وعلاقه مندان به هنر هستم.
مضامین یا به قول امروزی ها تمنقاشی های شما بیشتر شامل چه مواردی است؟
بنده به نقاشي هاي رئال و سورئال علاقه خاصی دارم و از نقاشی در این سبک ها لذت می برم.
از چه ابزای برای نقاشی استفادهمی کنید؟
من برای کشیدن نقاشی از همه ابزار ها استفاده می کنم و خودم را محدود به استفاده از وسیله خاصی نکرده ام.
چه مقام هایی کسب کرده اید و در چه نمایشگاه هایی شرکت کرده اید؟
حقیقت امر بنده در جشنواره ها وفستیوال های زیادی در رشته های مختلف شرکت کرده ام و حائز رتبه برتر شدم که تعداد آنها زیاد است. اما در جشنواره عصر قلم تهران به عنوان بانوی برتر نقاشی انتخاب شدم که این جشنواره برای من خیلی مهم است و همواره از آن یاد می کنم.
نظرتان درباره نقاشی در زنگ هنر مدارس چیست؟
زنگ هنر در مدارس از بار هنری کمی برخوردار است و در واقع می توان گفت ما چیزی به نام زنگ هنر در مدارس نداریم. در صورتی که هنر زمینه ساز شکوفا کردن ذهن بچه هاست ومی تواند با به چالش کشیدن ذهنی،موقیعت های جدید را برای آنها خلق کند. اما ما متاسفانه شاهد بی توجهی به زنگ هنر هستیم و تعداد کم معلمان هنر در استان موید این مطلب است که این درس توسط سایر معلمان تدریس می شود و آنها بیشتر ترجیح می دهند از این زنگ به جبران دروس عقب مانده خودشان استفاده کنند.
سخن پایانی
سلیقه، استعداد، علاقه و ذوق هنری هر فرد کاملاً منحصر به فرد است و نمی توان آن را تغییر داد یا جهت داد و یا حتی نابود کرد و از بین برد. به خانواده ها توصیه می کنم در صورتی که فرزندان شان به هنر نقاشیعلاقه مند هستند، آنها را از لذت نقاشی محروم نکنند و اگر هم فرزندان شان به کشیدن نقاشیعلاقه ای ندارند، به صرف علاقه شخصی خودشان آنها را مجبور به شرکت در کلاس های نقاشی نکنند. در پایان امید وارم روزی جایگاه هنر و هنرمندان در کشور به ویژه در استان ما روز به روز توسعه پیدا کند و به قولی هنرمند هر جا رود قدر بیند.
به امید آن روز