و بمنظور لزوم بازنگری در مطالبات مدنی، اعتلای فرهنگی و توسعه منطقه ای و با رعایت موازین اخلاق رسانه ای و اصول حرفه ای، علیرغم محدودیت ها و معذوریت های موجود!  شامل محدودیت‌های خرد و کلان! (ملی و منطقه ای!)

 

 عصر لارستان با امید به آینده ای روشن پا به عرصه وجود گذاشت و تا کنون که در آستانه انتشار یکصدمین شمارگان خود می باشد. توانسته در اذهان عمومی (جامعه ی هدف خود) و در سبد فرهنگی مطالعاتی (مبتنی بر مطالبات شهروندی)مردم جای خود را به خوبی باز نماید، تلاش‌های مجموعه دست اندرکاراین نشریه باعث گردیده تا تصویری از واقعیت های موجود و همچنین موانع پیش روی توسعه منطقه ای (اصلی ترین هدف خود) را پیش نگاه تیزبین و طبع اندیشمندانه ی خوانندگان فهیم و فرهیخته ی خود قراردهد و علیرغم موانع موجود، خوشبختانه به لحاظ عقبه ی  حمایتی قوی(همراهی تیمی حرفه ای و علمی از نخبگان شهرستان با خود) تاکنون این مهم محقق و رسالت خود را باحسن وجه به انجام رسانده است.

 

 هرچند در این راه پر مشقت و البته خطیر  دستیابی به یک درک مشترک و جمعی از مسائل اجتماعی بر مبنای سلائق و دیدگاه‌های مختلف و ذائقه‌های متفاوت سیاسی اجتماعی و پایدار ماندن بر اهداف اولیه و (آگاهی بخشی عمومی و تلاش در جهت رفع مشکلات و ایجاد زیرساخت های فرهنگی در راستای توسعه منطقه ای)و استمرار آن و به موازات موارد فوق الذکر، تلاش در جهت بهتر شدن و مطلوبیت هرچه بیشتر که برآیند کلی آن متعهد ماندن به ایفای رسالت خویش می باشد یکی ازمهمترین موضوعات پیش روی گردانندگانعصر لارستان می باشد.! زیرا انجام کار رسانه ای در عصر انفجار اطلاعات و تبادل داده های خبری(متضمن صدها سایت، پایگاه خبری شبکه های مجازی و... مازاد بر رسانه های نوشتاری و دیداری)که رقابتی بسیار سخت، طاقت فرسا و تقریبا کاری غیرممکن نموده و اضافه بر آن مشکلات مالی همزمان که حتی بزرگترین بنگاه‌های خبرپراکنی جهان نیز بدین لحاظ در مقاطعی در برابر مشکلات عدیده موجود به زانو در آمده اند! و در زمانی که شبکه های مجازی غیر رسمی (با تعداد بالا) بدور از هر گونه محدودیت! و البته بدون هیچ گونه مسئولیتی! در کوتاه‌ترین زمان ممکن اتفاقات روز جامعه را انعکاس می دهند و کاری هم به درست و یا نادرست بودن مطالب خود ندارند! و...ووو همه و همه ی اینها نشان از جنگی نابرابر، با رسانه‌های نوشتاری (خصوصاً مطبوعات محلی کم تیراژ و با بنیه ضعیف مالی  وبا هزینه های سرسام آور خود و نداشتن هیچگونه توازن میان درآمدها وهزینه هایشان) ارزیابی می گردد! که تنها عشق سرزمینی، سبقه و روحیه فرهنگی و تعلق خاطر به مردم و متعهد ماندن بر اهداف و رسالت اولیه می‌تواند موجب ادامه کار اینگونه نشریات و حفظ حیات آنها گردد که این نیز ممکن نخواهد بود مگر به لطف همراهی جمعی از اندیشمندان فاضل در منطقه که هدفی جز اعتلای فرهنگی وتوسعه ی  منطقه ای نداشته و ندارند! و این مهم باعث گردید تا عصر لارستان بتواند در سه سال گذشته با وجود مشکلات سد راه خود ! همچنان به حرکت رو به جلو و تحول مدارانه خود ادامه دهد و علیرغم تمامی مشکلات امیدوارانه، به آینده نگریسته و به همت مجموعه ی همراه خود فضایی متفاوت ! و بستری جدید را در عرصه رسانه ای شهرستان ایجاد و به حیات خود ادامه دهد.

 

اما سخنی با شهروندان فهیم و مدیران واحدهای دولتی و خصوصی همانگونه که مستحضرید... رسانه‌ها از ارکان مهم ارتباطی فرهنگ ساز...! ازپایه های دموکراسی(مطالبات مدنی)...! و، از عوامل توسعه یافتگی جوامع...! محسوب می گردند (که اهالی آنان نیز بعنوان قشر پیشرو جامعه مطرح هستند) و مهمترین علت بقای آنها توجه شهروندان به مقوله فرهنگ(و از نشانه‌های بلوغ فرهنگی آنان) است.  در دورانی که هزاران رسانه و شبکه اجتماعی فعالیت دارند و رسانه های محلی به لحاظ انعکاس روزانه نیازها و مشکلات زندگی روزمره مردم و انتشار واقعیت های موجود یکی از طیف های مهم مطبوعاتی به حساب آمده و اهالی آن نیز نیازمند حمایتند.

 

لازم است توسط شهروندان و مدیران بخش های دولتی و خصوصی در کانون توجه عمومی قرار گیرند! چرا که رسانه های محلیهویت شان بر پایه ایجاد پل ارتباطی (حلقه واسطه) بین مردم و مسئولین شکل گرفته است! تا در جهت اقناع فرهنگی شهروندان(بر مبنای موارد مطروحه مندرج)تولید محتوای مطلوب نمایند و با حرکت توسعه منطقه ای همراه و همگام گردند! و البته حمایت‌کننده جدی برای آنها باشند. ابتدا باید به فکر حفظ حیات نشریه از طریق تامین هزینه های مربوط به آن باشند! بدین لحاظ و با عنایت به اینکه یکی از دلایل سرپا ماندن عصر لارستان در 3سال گذشته، بدون تردید همکاری های نخبگان شهرستانی در بخش های مختلف آن می باشد که برای شکوفایی زادگاه خود از هیچ تلاش و کوششی (در جهت بقاء این نشریه فرهنگی) فروگذارننموده‌اند! از سایر شهروندان محترم و مدیران دولتی وخصوصی نیز انتظار می‌رود حداقل در بالابردن تیراژ نشریه! (از طریق قرار دادن آن در مجموعه نیازهای فرهنگی خود) حداکثر سعی و اهتمام خویش را در زنده نگه داشتن این چراغ فرهنگی مبذول نمایند.