در نوشتار زیر  دو گزارش از شایعه شیوع بیماری مسری در سال ۱۳۱۷در منطقه لارستان بررسی می شود.

 

۱-شایعه شیوع بیماری در قریه دهرا و اطراف آن 

 

دهرا و کندشک  قریه ای کوچک در چند کیلومتری روستای شرفویه است. حدود صد خانوار طایفه دولخانی با سیاست تخت قاپو یا اسکان اجباری عشایر رضاشاه؛  در دهرا و کندشک تخته قاپو گردیدند.

 

در اوایل سال ۱۳۱۷شایعه شد که در این قریه بیماری مسری شیوع پیدا کرده و  چند نفر  به دلیل ابتلا به بیماری این بیماری درگذشته اند. برای جلوگیری و اطفاء مرض از طرف فرماندار لار به پزشک بهداری دستور داده شد به محل مزبور حرکت نماید.

 

پزشک بهداری در تاریخ ۱۳۱۷/۲/۳ به محل مزبور رفت و پس از بررسی موضوع گزارش داد: طبق اظهار کدخدای دولخانی در مدتی قبل چند نفر در اثر بی مبالاتی و استحمام در آب انبار مبتلا به سرماخوردگی و سینه پهلو گردیده و فوت شده‌اند و مرزی غیر از این مشاهده نگردیده است.

 

۲-شایعه بیماری مسری در اوز 

 

در تاریخ ۱۳۱۷/۲/۱۹ کدخدای اوز گزارش داد در چند روز قبل مرض مسری در خانه قایل به حمل  نام اوزی بروز و در مدت ده روز چهار نفر از ساکنین آن فوت نموده اند.

 

در ۱۳۱۷/۲/۲۸ از کدخدای قریه مزبور گزارش شد سه نفر دیگر  که در همان خانه بستری بودند و نیز دو نفر دیگر از همسایگان که با آنها رفت و آمد داشتند به دلیل ابتلا به بیماری مرموزی وفات کردند. از طرف فرماندار لار به پزشک بهداری امر شد با عزیمت به اوز ضمن درمان مبتلایان به این بیماری از شیوع  آن به سایر نقاط جلوگیری نماید.

 

در تاریخ ۱۳۱۷/۱۰/۲پزشکی بهداری به قصبه اوز رفته نسبت به گزارش کدخدای این دهکده مبنی بر مرض مسری پس از سه روز جستجو در قصبه اوز و مناطق اطراف تحقیقات لازم به عمل آورد و گزارش داد  به طوری که معلوم گردید یک عده  از شبانان اوزی در کوه  زندگانی می کنند و در قصبه نیز خانه‌ای دارند به علل های مختلف از قبیل استفاده از گوشت حیوانات مریض و آب های راکد و کثیف به طور که نقل می‌کنند در یک آب انبار در شش فرسنگی اوز گویا لاشه چند مردار در آن دیده می‌شود و بعضی ها از این آب خورده اند و در نتیجه به این بیماری مبتلا شده اند و بعد به قصبه آمدند و پس از یک و دو روز  توقف فوت نمودند. چند نفر دیگر که در این خانه اقامت داشتند و چند نفر دیگر که با آنها رفت و آمد داشتند نیز به بیماری یاد شده  مبتلا و فوت نموده اند.

 

پزشک بهداری لار به کدخدای اوز پیشنهاد داد برای جلوگیری از شیوع و گسترش بیماری اجساد را بدون غسل کردن دفن کنند و نسبت به نظافت کوچه ها بیشتر جدیت نمایند ضمناً خانه اشخاص متوفی ضدعفونی و فعلا به طور موقت به وسیله کدخدا قفل گردد و همچنین حیوانات مریض را به طرق مختلف تلف نمایند.