وقتی کمی می اندیشیم تازه متوجه می شویم که آنها چه دلی بزرگ وهمتی والا داشته اند.فعالیت خود را از جایی شروع کردند که حتی مکان مناسبی هم برای این کار نداشتند.ابتدا درمکانی بسیارکوچک با تعدادی ازخانمهایی که سرپرست خانواده بودند شروع کردند.پختن نان محلی وشیرینی های سنتی،تمیز و پاک کردن و خشک و منجمدکردن انواع سبزی ها اولین کارهایی بود که دراین مرکزانجام می گرفت.مسئولین اوایل از خرید  آرد  و سبزی گرفته تا  حمل و نقل به عهده خودشان بود.وقتی پای صحبت تک تک آنها می نشینیم تازه از نزدیک با مشکلات و دشواریهای این مرکز از ابتدا تا به الان آشنا می شویم.وقتی سخن از گوشه و کنار این مرکز و یاداوری گذشته ها می شود مثل این که در اعماق چشمانشان برق خاصی دیده می شود.یاداوری گذشته ها برای آنها مثل دیدن فیلمی است که هرچند آنها را اذیت کرده است ولی ارزش دوباره دیدن را دارد.وقتی که مشتاق بودن ما را می بینند چنان با احساس همه را بازگو می کنند که شنونده دوست دارد هیچ وقت این خاطرات زیبا و به یادماندنی به اتمام نرسد.در کنار یکی از مسئولان که نشستیم و لب به سخن گشود تازه معنی دوست داشتن،ازخودگذشتن و برای مشکلات اطرافیان سعی و تلاش کردن رافهمیدیم.شاید تا به امروز من نوعی فکر می کردم که فقط در خانواده ها صمیمیت و دوستی و گذشت و...فقط در بطن خانه و خانواده وجود دارد.اما خوب می دانیم که اگرچشمهایمان را بازکنیم و قدری دیدمان را وسیع تر کنیم،در جای جای جامعه اسلامی ای حس هم نوعی وجود دارد.نیکی کردن به مانند زنجیری است که حلقه به حلقه به هم وصل می شود تا زنجیری محکم ساخته شود.آنها هیچ وقت فراموش نمی کنند و نخواهند کرد تمام کسانی که کمک کرده اند تا به این مرحله  از موفقیت برسند.خانم صغری وثوقی اولین مسئولی بود که به سوالات ما با رویی گشاده پاسخ دادند.زیباترین کلامی که از ایشان به دل نشست این بود که اسمی از من آورده نشود مگر اینکه تک به تک کسانی که دراینجا زحمت کشیده اند را نام ببرید.در دل تحسین کردم این بانوی فداکار را با این طبع و منش بالا که دوست دارد نامش برده نشود مگر در کنار بقیه همکارانش حتی سرایدار این مرکز.سخن را از نداشتن مکانی مناسب در اغاز و وسایلی که لازمه کارشان بود برای فعالیتشان شروع کرد.ازاینکه اولین دستگاه سبزی خوردکن را چگونه تهیه کرده اند و هنوز که هنوز است این دستگاه درکنار دستگاههای پیشرفته جدیدی که تهیه کرده اند به چشم میخورد.شاید تا یاداور آن باشد که هیچ وقت فراموش نکنند که با چه سختی هایی دست و پنجه نرم کرده اند تا به این نتیجه مطلوب رسیده اند.بعد از گذشت سالیان ولی آنها هرگز مسئولینی که در این مسیر قدمی برای این مرکز برداشته اند رافراموش نکرده اند و تک به تک نام آنها را با چه قدرشناسی به زبان می آورند.ازآقای اسماعیلی مسئول بنیادنیک اندیشان گرفته تا خانم درستکار مسئول کمیته بانوان،آقای طاهری فرد فرمانداروقت و تمام روسای ارگانهای دولتی که یاریشان کرده اند.همراه و همدوش خانم وثوقی برای بازدید و دیدن قسمتهای مختلف مرکز مشتاق می شویم.ابتدا آزمایشگاهی به ما نشان می دهد که به نام یکی ازشهدای لارستان(شهید مصطفی وثوقی)مزین شده است.آنان که رفتند تا اسلام،آزادگی وکشورعزیزمان پا بر جا بماند.آشپزخانه کوچکی که خانمها در کنار هم به پختن انواع نانهای محلی مشغول بودند و بزرگترین دغدغه این بانوان فداکار کوچکی فضای آنجا و مشکل تهویه هوای آن بود و در فکر مکانی پیشرفته و مجهزتر برای مددجویان هستند.سالن بعدی مکانی تمیز و بزرگ جهت پاک کردن،شستن و خوردکردن سبزیهاست،که متوجه شدیم با چه وسواسی این زنان سخت کوش ودریادل کارهایشان را انجام می دهند.

 بخشیدن دلی بزرگ می خواهد نه توان مالی

آری این مسئولین افرادی هستند که با دلی بزرگ وقامتی استوار،بدون هیچ چشم داشتی درکنار زنان خودسرپرست زندگی می کنند و با مشکلات،غمها و رنجهای آنها غمگین می شوند و باشادیشان شاد.مددجویان و مرکز برای آنها خانه و خانواده دومشان به حساب می آید.

هم اکنون 40 بانوی خودسرپرست در این مرکز مشغول به کارهستند.وقتی با آنها هم کلام می شویم با رویی خوش پذیرای ما می شوند وبا لبخندی که از سر رضاست آنچه را که در دل داشتند به زبان آوردند.همین که از برکت این مکان چه مشکلاتی را پشت سر گذاشته اند و حتی صاحب خانه شدند.تمام درآمد مرکز به مددجویان تعلق دا رد.همچنین صندوق قرض الحسنه ای که به نام بی بی فاطمه الزهرا(س) در این مرکز افتتاح شده که شامل 2 صندق می باشد.که یکی مختص مددجویان و دیگری مختص خانمهایی که سرپرست خانواده هستند ولی از بیرون مرکز مراجعه می کنند.مسئولین حتی اگر مددجویان از بانکها بخواهند وام بگیرند ضامن آنها خواهند شد.اینجا مکانی امن ومطمن است برای خانمهایی که به دلایلی خود سرپرست خانواده را به عهده گرفته اند.مادرانی که در این روزگار سخت و پر از دغدغه فکری می کوشند که با سرافرازی در این جامعه زندگی کنند و فرزندانی صالح و موفق داشته باشند.ناگفته نماند که علاوه بر مشکلات مالی این خانواده ها از نظر روانی و فرهنگی هم دارای مشکلاتی هستند که در مرکز به این موارد نیز رسیدگی می شود.درفروشگاه این مرکز علاوه بر فروش سبزی های خشک و منجمد،انواع نان محلی،شیرینی های سنتی،انواع ترشیجان،گرفتن آبلیمو و آبغوره،جدیدا آماده کردن فلافل،سنبوسه،ساندویچ مرغ برای مجالس و دانشجویان،تمیز و بسته بندی کردن زرشک،گردو و بادام برای عمده فروشی ها،بسته بندی حنا و میوه ها برای مجالس وحتی پختن آش وشله زرد نذری برای افرادی که سفارش می کنند.خانم وثوقی ادامه داد،که اگر خداوند متعال ومسئولین یاری کنند و بتوانند درصدد هستند که این فراورده ها را به خارج از کشور صادر کنند.هرچند شهروندان از این مرکز خریداری کرده و برای خانواده هایشان که در خارج ازکشور زندگی می کنند می فرستند.اما مهمترین نتیجه وهدفی که مرکز دارد ریشه کن کردن فقر و تنگدستی افرادجامعه وهمچنین تربیت نسل جوان و سخت کوش در کنار افراد باتجربه،تداوم این مرکز باهمدلی و همکاری که بین مسئولین و مددجویان است می باشد.خانم افتخار دیگر مسئول مهربان ودلسوزی بود که بیشترین دغدغه و فکرشان کمبود بودجه مرکز بود و از صمیم قلب خواستار کمک های مردمی به این مجموعه است.هرچند که صمیمانه تشکر می کرد ازتمام کسانی که تا به الان آنها را یاری کرده اند.خانم آهن بر،یکه و...دیگر مسئولینی بودند که باما هم کلام شدند و از مشکلات و کم  و کسری های مرکز صحبت کردند.

حرف اخر،هم اکنون نیازمند یاری سبزتان هستیم.بانک سپه به نام مرکز مشارکت زنان نیکوکار60724/08.

در این ماه و روزهای پربرکت می توان دلی راخوشحال،نا امیدی را امیدوار کرد.منتظریم که دستهای نیازمندی را جوابگو باشید حتی شده برای آرامش دلهای خود.