آب آشامیدنی مردم شهر لار در قدیم از طریق جمع شدن آب باران در آب انبارها تامین می شد ودر بعضی نقاط شهر بوسیله تانکرهایی که از طرف شهر داری تعیین گردیده بود با نرخ بالایی در اختیار مردم قرارمی گرفت. البته امروزه نیز مردم آب آشامیدن خوداز طریق تانکرها خصوصی وگروهی هم از آب لوله وتعدادی هم از طریق آب لوله که به دستگاه تصفیه وشیرین کن مجهز است استفاده می کنند تعدادی از مردم در شهر قدیم وروستا ها هم هنوزاز آب برکه ها استفاده می کنند.

چنانچه خداوند یکسال درِ این رحمت الهی را بر روی مردم این شهر ببندد، مسئله کم آبی پیش می آید، که زندگی مردم را با مشکل روبرو می سازد محصولاتی نیز که بوسیله آب دیم کشت می شوند می خشکند وزحمات تعداد ی از کشاورزان نیز که به این شغل پردردسر اشتغال دارند، به هدر می رود. در این هنگام مردم مومن شهربا همکاری روحانیون متقی وپرهیزکار دعای باران سرمی دادند و نماز استسقاء می خواندند تا شاید خداوند دعای آنان مستجاب کند و درِ این نعمت الهی را بر روی این بندگان بگشاید. بارها اتفاق می افتاد که بلافاصله این دعاها مستجاب شده وباران شروع به ریزش کرده است که خود نشانی از اخلاص وپاکی در خواست کنندگان است.

دعای باران در گذشته با مراسم خاصی همراه بود. نحوه کار بدین شکل بود که روحانیون متقی در جلو وعده زیادی از مردان وجوانان شهر در پشت سر آنها حرکت می کردند تا به محل اصلی رودخانه یعنی آنجایی که آب وارد شهر می شد می رسیدند آنگاه همگی تُمبو(زیر شلواری) یا شلوار خودرا تا زانو بالا می زدند ودر مسیر رودخانه از همانجایی که آب وارد شهر می شده عبور می کردند

و این دعا را می خواندند:

 للا للا بَرو بیا برکه آغا پُر بُووو lala lala barou biya berkeaye agha por bovoo

 یعنی ای خدا، ای خدا باران بیاید وبرکه آقا پر شود منظور ازبرکه آغا آب انبار بزرگی است که د رنزدیک منزل حضرت آیت الله العظمی آیت الهی(ره) و(یا برکه ای که تخریب شد درمجاور امامزاده میر علی ابن الحسین(ع)) قرار دارد. و چند بار تکرار می کردند.

در ادامه شعر باران:

ای بارون دل خسه  دل به کرَموت مُبَسه 

الله تو خدای من ـ بشنو تو دعای من الله بده بارون/ ای کریم بده بارون/ یَک مَه گَنُم اُمکِشته/  آووْ شَپا نِواگِشته/ محمودو مه پا شنده/  احمدو شه دور گشته الله بده بارون/ ای رحیم بده بارون/  شب بارون وروز بارون و..

 سپس مردم همراه با روحانیون به محلی که آنرا قبله دعا می گفتند می رفتند وبرای اجابت دعای خود وسایر قصد ونذرهای خود در آنجا شمع روشن می کردند. قابل ذکر است که این مکان هم اکنون د رمرکز شهر در شهرقدیم لار ضلع شرقی باغ ملی می باشد وهنوز مردم طبق عادت گذشته، در این محل شمع روشن می کنند.

بالاخره مردم همراه با روحانیون در قبله دعا تجمع می کردند وبه امامت یک از روحانیون نماز استسقا ء به جماعت می خواندند. روحانیونی که در گذشته مبادرت به این عمل نموده بودند حضرت آیت الله العظمی سید عبد الحسین لاری، حضرت آیت الله العظمی سید عبدالمحمد آیت اللهی وحضرت آیت الله العظمی سید علی اصغر موسوی می توان نام برد.

مردم در هنگام رفتن به طرف قبله دعا باسرو پای پتی(برهنه) به همسرایی وچاوشی نیز می پرداختند. 

ای پیر قربونت ببِم  ay pir qorbonot bebem

(مردم یعنی همسرایان نیز باهم می گفتند) لله لله بَرُو بدا lellaa lellaa baro beda

روموسیاه، روموسیاه . لله لله بَرُو بِدا  room siyaa romodiyaa lellaa lellaa baro beda

سِِ رَ مو پَتی، پاموپَتی-  الله ودین مصطفی لله لله بَرو بدا seramo pati pamo pati allah o dine mostafa lellaa lella baro beda